Aa
1เปาโล​จ้อง​เขม็ง​ไป​ยัง​ศาสนสภา​และ​กล่าว​ว่า “พี่​น้อง​เอ๋ย ข้าพเจ้า​ได้​ดำเนิน​ชีวิต​ด้วย​มโนธรรม​ที่​ดี​ต่อ​พระ​เจ้า​มา​จน​ถึง​ทุก​วัน​นี้”
2อานาเนีย​หัวหน้า​มหา​ปุโรหิต​จึง​สั่ง​ให้​พวก​ที่​ยืน​อยู่​ใกล้​เปาโล​ตบ​ปาก​ท่าน
3แล้ว​เปาโล​พูด​กับ​เขา​ว่า “พระ​เจ้า​จะ​ตบ​ท่าน ท่าน​เป็น​เหมือน​ผนัง​กำแพง​ที่​ฉาบ​ด้วย​ปูน​ขาว​เท่า​นั้น ท่าน​นั่ง​กล่าว​โทษ​ข้าพเจ้า​ไป​ตาม​กฎ​บัญญัติ แต่​ตัว​ท่าน​เอง​ยัง​ฝ่าฝืน​กฎ​บัญญัติ​โดย​ที่​สั่ง​ให้​คน​ตบ​ข้าพเจ้า”
4พวก​ที่​ยืน​อยู่​ใกล้​เปาโล​พูด​ว่า “ท่าน​กล้า​สบประมาท​หัวหน้า​มหา​ปุโรหิต​ของ​พระ​เจ้า​หรือ”
5เปาโล​ตอบ​ว่า “พี่​น้อง​เอ๋ย ข้าพเจ้า​ไม่​ได้​ตระหนัก​ว่า​เขา​เป็น​หัวหน้า​มหา​ปุโรหิต ด้วย​มี​บันทึก​ไว้​ว่า ‘อย่า​พูด​ว่า​ร้าย​ต่อ​บุคคล​ใน​ระดับ​ปกครอง​พลเมือง’”23:5 อพยพ 22:28
6ครั้น​เปาโล​เห็น​ว่า​บาง​คน​ใน​ศาสนสภา​เป็น​สะดูสี และ​บาง​คน​ก็​เป็น​ฟาริสี ท่าน​จึง​ร้อง​ขึ้น​ใน​ศาสนสภา​ว่า “พี่​น้อง​เอ๋ย ข้าพเจ้า​เป็น​ฟาริสี​และ​เป็น​บุตร​ของ​ฟาริสี ข้าพเจ้า​ถูก​พิพากษา​ก็​เพราะ​เรื่อง​ความ​หวัง​ใน​การ​ฟื้น​คืน​ชีวิต​จาก​ความ​ตาย”
7ครั้น​เปาโล​กล่าว​เช่น​นั้น พวก​ฟาริสี​และ​สะดูสี​ก็​เกิด​เถียง​กัน และ​ที่​ประชุม​ก็​แบ่ง​ออก​เป็น 2 พวก
8พวก​สะดูสี​พูด​ว่า​การ​ฟื้น​คืน​ชีวิต​นั้น​ไม่​มี​จริง อีก​ทั้ง​ไม่​มี​ทูต​สวรรค์​และ​ไม่​มี​วิญญาณ แต่​พวก​ฟาริสี​ถือ​ว่า​มี​ทั้ง​นั้น
9แล้ว​ก็​เกิด​โกลาหล​ขนาน​ใหญ่​ขึ้น อาจารย์​ฝ่าย​กฎ​บัญญัติ​บาง​คน​ซึ่ง​เป็น​พวก​ฟาริสี​ก็​ยืน​ขึ้น​เถียง​อย่าง​รุนแรง​ว่า “พวก​เรา​เห็น​ว่า​ชาย​คน​นี้​ไม่​มี​ความ​ผิด​เลย วิญญาณ​หรือ​ทูต​สวรรค์​อาจ​จะ​กล่าว​กับ​เขา​ก็​ได้”
10เมื่อ​การ​โต้​เถียง​เป็น​ไป​อย่าง​รุนแรง​มาก​ขึ้น จน​กระทั่ง​ผู้​บังคับ​กองพัน​กลัว​ว่า​คน​พวก​นั้น​จะ​ฉีก​เปาโล​ออก​เป็น​ชิ้นๆ เขา​จึง​สั่ง​ให้​ใช้​กำลัง​กอง​ทหาร​ลง​ไป​รับ​ตัว​ท่าน​ไป​ยัง​กรม​ทหาร
11คืน​ต่อ​มา​พระ​ผู้​เป็น​เจ้า​ยืน​อยู่​ใกล้​เปาโล​กล่าว​ว่า “จง​กล้าหาญ​เถิด เมื่อ​เจ้า​ได้​ให้​คำ​ยืนยัน​เกี่ยว​กับ​เรา​ใน​เมือง​เยรูซาเล็ม​แล้ว เจ้า​ต้อง​ให้​คำ​ยืนยัน​ใน​เมือง​โรม​ด้วย”
ชาว​ยิว​วาง​แผน​ฆ่า​เปาโล
12เช้า​วัน​รุ่ง​ขึ้น​ชาว​ยิว​ได้​วาง​แผน​การ​ร้าย และ​สาบาน​ว่า​จะ​ไม่​กิน​หรือ​ดื่ม​จน​กว่า​จะ​ฆ่า​เปาโล​ก่อน
13คน​ที่​เกี่ยวข้อง​กับ​แผน​การ​นี้​มี​กว่า 40 คน
14เขา​ทั้ง​หลาย​ไป​หา​พวก​มหา​ปุโรหิต​และ​พวก​ผู้​ใหญ่ และ​กล่าว​ว่า “เรา​ทุก​คน​ได้​สาบาน​ตัว​กัน​อย่าง​จริงจัง​ว่า จะ​ไม่​กิน​อะไร​เลย​จน​กว่า​จะ​ฆ่า​เปาโล​สำเร็จ
15บัดนี้​พวก​ท่าน​และ​ศาสนสภา​ขอ​ร้อง​ให้​ผู้​บังคับ​กองพัน​นำ​ตัว​เขา​มา​หา​ท่าน ราว​กับ​ว่า​ท่าน​จะ​พิจารณา​คดี​เขา​โดย​การ​สอบสวน​อย่าง​รอบคอบ และ​พวก​เรา​พร้อม​ที่​จะ​ฆ่า​เขา​ก่อน​ที่​เขา​จะ​มา​ถึง​ที่​นี่”
16แต่​เมื่อ​ลูก​ชาย​ของ​น้อง​สาว​เปาโล​ได้ยิน​แผน​การ​นั้น จึง​ไป​บอก​เปาโล​ที่​กรม​ทหาร
17เปาโล​ก็​เรียก​นาย​ร้อย​คน​หนึ่ง​เข้า​มา​แล้ว​กล่าว​ว่า “พา​ชาย​หนุ่ม​คน​นี้​ไป​หา​ผู้​บังคับ​กองพัน​เถิด เขา​มี​บาง​สิ่ง​ที่​จะ​แจ้ง​ให้​ทราบ”
18ดังนั้น​เขา​จึง​พา​ชาย​หนุ่ม​นั้น​ไป​หา​ผู้​บังคับ​กองพัน นาย​ร้อย​พูด​ว่า “เปาโล​ที่​เป็น​นักโทษ​อยู่​ให้​ข้าพเจ้า​พา​ชาย​หนุ่ม​คน​นี้​มา​หา​ท่าน เพราะ​ว่า​เขา​มี​เรื่อง​ที่​จะ​บอก”
19ผู้​บังคับ​กองพัน​จูง​มือ​ชาย​หนุ่ม​นั้น​ไป​ไต่​ถาม​ตาม​ลำพัง​ว่า “เจ้า​มี​อะไร​จะ​บอก​เรา​หรือ”
20เขา​พูด​ว่า “ชาว​ยิว​ได้​ตกลง​กัน​ที่​จะ​ขอ​ให้​ท่าน​นำ​ตัว​เปาโล​มา​ยัง​ศาสนสภา​ใน​วัน​พรุ่งนี้ ราว​กับ​ว่า​ต้อง​การ​จะ​ทราบ​เรื่อง​ของ​เปาโล​ให้​ละเอียด​มาก​ขึ้น
21อย่า​ให้​เปาโล​ไป​กับ​พวก​เขา เพราะ​ว่า​มี​ผู้​คน​กว่า 40 คน​กำลัง​ดัก​ซุ่ม​โจมตี​อยู่ เขา​เหล่า​นั้น​ได้​สาบาน​ไว้​ว่า​จะ​ไม่​กิน​หรือ​ดื่ม​จน​กว่า​จะ​ฆ่า​เปาโล​ได้​ก่อน บัดนี้​เขา​พร้อม​กัน​แล้ว และ​กำลัง​รอ​การ​ตัดสิน​ใจ​ของ​ท่าน​อยู่”
22ผู้​บังคับ​กองพัน​ให้​ชาย​หนุ่ม​นั้น​ไป​และ​กำชับ​ว่า “อย่า​บอก​ผู้​ใด​ว่า​เจ้า​ได้​รายงาน​เรื่อง​นี้​ให้​กับ​เรา”
เปาโล​ถูก​ส่ง​ตัว​ไป​ยัง​ผู้ว่า​ราชการ​เฟลิกส์
23แล้ว​เขา​เรียก​นาย​ร้อย 2 คน​มา​สั่ง​ว่า “จง​เตรียม​พล​ทหาร 200 คน​กับ​ทหาร​ม้า 70 คน และ​ทหาร​หอก 200 คน​ให้​พร้อม เพื่อ​ที่​จะ​ไป​ยัง​เมือง​ซีซารียา​เวลา 3 ทุ่ม​คืน​วัน​นี้
24จง​จัด​ม้า​ให้​เปาโล​ขี่ เพื่อ​จะ​ได้​พา​ตัว​เขา​ไป​หา​ผู้ว่า​ราชการ​เฟลิกส์​อย่าง​ปลอดภัย”
25เขา​ได้​เขียน​จดหมาย​ได้​ความ​ดังนี้
26“คลาวดิอัส​ลีเซียส​ส่ง​ความ​คิดถึง​มา​ยัง​ใต้เท้า​ผู้ว่า​ราชการ​เฟลิกส์
27ชาว​ยิว​จับ​กุม​ชาย​ผู้​นี้​ไป​และ​เกือบ​จะ​ฆ่า​เขา​แล้ว แต่​ข้าพเจ้า​เอา​พวก​ทหาร​ไป​ช่วย​เขา​ไว้​ได้ เพราะ​ข้าพเจ้า​ทราบ​มา​ว่า​เขา​เป็น​คน​สัญชาติ​โรมัน
28ข้าพเจ้า​ต้อง​การ​ทราบ​ว่า​เหตุใด​เขา​เหล่า​นั้น​จึง​กล่าว​หา​ชาย​ผู้​นี้ ข้าพเจ้า​จึง​ได้​พา​เขา​ไป​ยัง​ศาสนสภา​ของ​พวก​เขา​เอง
29ข้าพเจ้า​เห็น​ว่า​การ​กล่าว​หา​นั้น​เป็น​เรื่อง​เกี่ยว​กับ​กฎ​บัญญัติ​ของ​พวก​เขา แต่​ไม่​มี​ข้อหา​ที่​จะ​ปรักปรำ​ให้​เขา​มี​โทษ​ถึง​ตาย​หรือ​จำคุก
30มี​คน​มา​บอก​ข้าพเจ้า​ถึง​แผน​การ​ที่​มุ่ง​ร้าย​ต่อ​เขา ข้าพเจ้า​จึง​ส่ง​เขา​มา​หา​ท่าน​ทันที ข้าพเจ้า​ได้​ออก​คำ​สั่ง​ให้​พวก​ที่​กล่าวหา​เขา​ไป​ฟ้องร้อง​คดี​ต่อ​ท่าน​ด้วย”
31ฉะนั้น พวก​ทหาร​ที่​ปฏิบัติ​ตาม​คำ​สั่ง​ก็​พา​เปาโล​ไป​ใน​เวลา​กลาง​คืน จน​ถึง​เมือง​อันทิปาตรีส์
32วัน​รุ่ง​ขึ้น​ก็​ปล่อย​ให้​เหล่า​ทหาร​ม้า​เดิน​ทาง​ต่อ​ไป​กับ​เปาโล ส่วน​ที่​เหลือ​ก็​กลับ​ไป​ยัง​กรม​ทหาร
33เมื่อ​เหล่า​ทหาร​ม้า​มา​ถึง​เมือง​ซีซารียา​แล้ว ก็​ได้​ยื่น​จดหมาย​ให้​ผู้ว่า​ราชการ​และ​มอบ​เปาโล​ไว้​ให้​ท่าน
34ผู้ว่า​ราชการ​อ่าน​จดหมาย​และ​ถาม​ว่า​เปาโล​มา​จาก​แคว้น​ไหน เมื่อ​รู้​ว่า​มา​จาก​แคว้น​ซีลีเซีย
35ท่าน​จึง​กล่าว​ว่า “ข้าพเจ้า​จะ​พิจารณา​คดี​ของ​ท่าน​เมื่อ​พวก​กล่าว​หา​มา​ถึง​ที่​นี่” แล้ว​ท่าน​สั่ง​ให้​คุม​เปาโล​ไว้​ที่​วัง​ของ​กษัตริย์​เฮโรด