โยบตอบ: ผู้ปลอบโยนที่กวนใจ
1โยบจึงตอบว่า
2“ฉันเคยได้ยินคำพูดแบบนี้มามากแล้ว
พวกท่านทุกคนเป็นผู้ปลอบโยนที่กวนใจ
3คำพูดลมๆ แล้งๆ จะไม่มีวันสิ้นสุดหรือ
ท่านโกรธอะไรจึงทำให้ท่านต้องตอบโต้ฉัน
4ถ้าฉันเป็นท่าน ฉันจะพูดเหมือนกับที่ท่านพูดก็ได้
ฉันจะเรียบเรียงคำพูดต่อว่าท่าน
และสั่นหัวเย้ยพวกท่าน
5ฉันจะให้กำลังใจพวกท่านด้วยปากฉันก็ได้
และจะขยับปากเพื่อบรรเทาความเจ็บปวดของท่านได้
6ถึงอย่างไร ถ้าฉันพูด ความเจ็บปวดของฉันก็จะไม่หายไป
ถ้าฉันนิ่งเสีย ฉันจะหายเจ็บน้อยลงแค่ไหน
7แต่บัดนี้พระองค์ทำให้ฉันเหนื่อยล้า
พระองค์ได้ทำลายครอบครัวข้าพเจ้าจนหมดสิ้น
8พระองค์ทำให้ข้าพเจ้าห่อเหี่ยวลงซึ่งก็เป็นพยานปรักปรำข้าพเจ้า
ความซูบผอมของข้าพเจ้าฟ้องข้าพเจ้าซึ่งๆ หน้า
9ฉันเจ็บปวดรวดร้าวก็เพราะความโกรธของพระองค์
พระองค์จงเกลียดจงชังฉัน
เข่นเขี้ยวเคี้ยวฟันใส่ฉัน
และจ้องเขม็งดั่งศัตรูคู่อาฆาต
11พระเจ้ายกฉันให้กับคนที่ไม่เชื่อในพระองค์
และให้ฉันอยู่ในมือคนชั่ว
12ฉันสุขสบายดี แต่พระองค์ทำให้ฉันแตกสลาย
พระองค์คว้าคอฉัน และเหวี่ยงฉันให้ฉีกขาดเป็นชิ้นๆ
พระองค์ตั้งฉันเป็นเป้าของพระองค์
14พระองค์ทำให้ฉันบาดเจ็บซ้ำแล้วซ้ำอีก
และโจมตีฉันดั่งนักรบ
15ฉันสวมผ้ากระสอบปกปิดผิวหนัง
และกำลังของฉันก็ถดถอยฟุบอยู่กับดิน
16ฉันร้องไห้จนหน้าตาแดงก่ำ
ขอบตาก็ดำสนิท
17แต่ฉันไม่ได้กระทำผิดประการใด
และฉันอธิษฐานด้วยความเคารพ
18โอ แผ่นดินโลกเอ๋ย อย่าปิดบังเลือดของฉันเลย
ให้ฉันร้องขอความยุติธรรมต่อไปเถิด
19ดูเถิด แม้บัดนี้ พยานของฉันก็อยู่ในสวรรค์
และผู้ที่เป็นพยานให้ฉันสถิตอยู่ ณ เบื้องบน
20พวกเพื่อนๆ ของฉันดูหมิ่นฉัน
น้ำตาของฉันไหลพรากต่อพระเจ้า
21พระองค์เป็นดั่งพยานผู้ร้องขอพระเจ้า
ดั่งบุตรของมนุษย์ที่กระทำเพื่อเพื่อนของเขา
22อีกเพียงไม่กี่ปี ฉันก็จะไปตามทาง
ซึ่งจะไม่มีวันกลับมาอีกแล้ว
New Thai Version Foundation
