Aa
โยบ​พูด​ต่อ​ไป: ฉัน​ไม่​มี​ความ​ผิด
1และ​โยบ​พูด​ต่อ​ไป​อีก​ว่า
2“ตราบ​ที่​พระ​เจ้า​มี​ชีวิต​อยู่​ฉัน​ใด พระ​องค์​เป็น​ผู้​ยึด​สิทธิ​ของ​ฉัน​ไป
องค์​ผู้​กอปร​ด้วย​มหิทธานุภาพ ผู้​ทำ​ให้​จิต​วิญญาณ​ของ​ฉัน​ขมขื่น
3ตราบ​ที่​ฉัน​มี​ลม​หายใจ
และ​ตราบ​ที่​พระ​เจ้า​โปรด​ให้​ลม​หายใจ​อยู่​ใน​จมูก​ของ​ฉัน
4ริม​ฝี​ปาก​ของ​ฉัน​จะ​ไม่​พูด​เท็จ
และ​ลิ้น​ของ​ฉัน​จะ​ไม่​กล่าว​คำ​หลอก​ลวง
5ฉัน​จะ​ไม่​มี​วัน​พูด​ว่า พวก​ท่าน​เป็น​ฝ่าย​ถูก
ฉัน​จะ​ไม่​ทิ้ง​ความ​ซื่อ​ตรง​ของ​ฉัน​จน​วัน​ตาย
6ฉัน​จะ​ยัง​คง​ความ​ชอบธรรม​ของ​ฉัน​โดย​ไม่​แปร​เปลี่ยน
มโนธรรม​ของ​ฉัน​ไม่​มี​วัน​ที่​จะ​ตำหนิ​ตัว​เอง

7ขอ​ให้​ศัตรู​ของ​ฉัน​รับ​โทษ​เช่น​เดียว​กับ​คน​ชั่ว
และ​ขอ​ให้​คน​ที่​ต่อต้าน​ฉัน​รับ​โทษ​เช่น​เดียว​กับ​คน​ไม่​มี​ความ​ชอบธรรม
8คน​ไม่​เชื่อ​ใน​พระ​เจ้า​มี​ความ​หวัง​อะไร เมื่อ​พระ​เจ้า​ทำ​ให้​เขา​จบ​ชีวิต​ลง
เมื่อ​พระ​เจ้า​พราก​ชีวิต​ไป​จาก​เขา
9พระ​เจ้า​จะ​ได้ยิน​เสียง​ร้อง​ของ​เขา
เมื่อ​เขา​มี​ความ​ทุกข์​หรือ
10เขา​จะ​มี​ความ​สุข​ใจ​ใน​องค์​ผู้​กอปร​ด้วย​มหิทธานุภาพ​หรือ
เขา​จะ​ร้อง​เรียก​ถึง​พระ​เจ้า​ตลอด​เวลา​หรือ
11ฉัน​จะ​สอน​ท่าน​เรื่อง​อานุภาพ​อัน​ยิ่ง​ใหญ่​ของ​พระ​เจ้า
ฉัน​จะ​ชี้​ให้​ท่าน​เห็น​ว่า​องค์​ผู้​กอปร​ด้วย​มหิทธานุภาพ​ประสงค์​อะไร
12ดู​เถิด ท่าน​ทุก​คน​ได้​เห็น​ด้วย​ตัว​ท่าน​เอง​แล้ว
แล้ว​ทำไม​พวก​ท่าน​จึง​พูด​อย่าง​ไร้​สาระ​เช่น​นี้

13นี่​แหละ​เป็น​ส่วน​ที่​คน​ชั่ว​ได้​รับ​จาก​พระ​เจ้า
เป็น​มรดก​ที่​ผู้​บีบ​บังคับ​รับ​จาก​องค์​ผู้​กอปร​ด้วย​มหิทธานุภาพ
14แม้​ลูก​หลาน​ของ​เขา​ทวี​ขึ้น แต่​ก็​จะ​ถูก​ฆ่า​ด้วย​คม​ดาบ
และ​บรรดา​ผู้​สืบ​เชื้อสาย​จะ​มี​ไม่​พอ​กิน
15พวก​ที่​รอด​มา​ได้​ก็​จะ​ตาย​ด้วย​โรค​ระบาด
และ​เมีย​เป็น​ม่าย​ของ​พวก​เขา​ก็​ไม่​ร้องไห้
16แม้​ว่า​เขา​จะ​สะสม​เงิน​ได้​มาก​เท่า​ฝุ่น
และ​เก็บ​เสื้อ​ผ้า​ไว้​เป็น​กอง​ดั่ง​ดิน​เหนียว
17เขา​จะ​กอง​มัน​ไว้ แต่​คน​ที่​สวม​ใส่​ก็​คือ​ผู้​มี​ความ​ชอบธรรม
และ​คน​ไร้​ความ​ผิด​จะ​เป็น​ผู้​ที่​แบ่ง​กอง​เงิน
18เขา​สร้าง​บ้าน​ที่​ไม่​ต่าง​ไป​จาก​เปลือก​หุ้ม​ตัว​ดักแด้
เหมือน​กระท่อม​ที่​คน​เฝ้า​ยาม​สร้าง​ขึ้น​เอง
19เขา​ร่ำรวย​ใน​ยาม​เข้า​นอน แต่​จะ​ไม่​เป็น​เช่น​นั้น​อีก​ต่อ​ไป
พอ​เขา​เปิด​ตา​ขึ้น​มา ความ​มั่งมี​ของ​เขา​ก็​สูญ​ไป
20ความ​น่า​กลัว​เกิด​ขึ้น​กับ​เขา​ดั่ง​น้ำ​ไหล​หลาก
ใน​ยาม​ค่ำ​พายุ​หมุน​ก็​พัด​พา​เขา​ไป
21ลม​ทะเล​ทราย​หอบ​ตัว​ของ​เขา​ขึ้น​และ​เขา​ก็​จาก​ไป
มัน​กวาด​เขา​ไป​จาก​ที่​ของ​เขา
22พายุ​นั้น​เหวี่ยง​เขา​อย่าง​ไม่​ปรานี
เขา​พยายาม​จะ​หนี​ไป​อย่าง​รวดเร็ว​จาก​กำลัง​ของ​มัน
23พายุ​พัด​กรรโชก​เขา
และ​ส่ง​เสียง​เหน็บแนม​ปะทะ​ตัว​เขา​ไม่​ว่า​เขา​จะ​อยู่​ที่​ใด