Aa
ผู้​หญิง
1ฉัน​เป็น​เพียง​ดอก​ไม้​ดอก​หนึ่ง​ที่​ชาโรน
เป็น​เพียง​ดอก​ไม้​ป่า​ใน​หุบเขา
ผู้​ชาย
2เธอ​เป็น​ดั่ง​ดอก​ไม้​ป่า​ที่​อยู่​ใน​หมู่​ไม้​หนาม
ที่​รัก​ของ​ฉัน​เป็น​เช่น​นั้น​ใน​หมู่​ผู้​หญิง
ผู้​หญิง
3ต้น​แอปเปิ้ล​ใน​หมู่​ต้นไม้​ใน​ป่า​เป็น​เช่น​ไร
คน​รัก​ของ​ฉัน​ก็​เป็น​เช่น​นั้น​ใน​หมู่​ชาย​หนุ่ม
ฉัน​นั่ง​อยู่​ใต้​ร่ม​เงา​ของ​เขา​ด้วย​ความ​ยินดี
และ​ได้​ลิ้ม​รส​ความ​หวาน​จาก​ผล​ของ​เขา
4เขา​พา​ฉัน​ไป​ยัง​เรือน​เหล้า​องุ่น
และ​ให้​ความ​รัก​ของ​เขา​ห่ม​ตัว​ฉัน​ไว้
5เขา​ให้​พละ​กำลัง​แก่​ฉัน​ด้วย​ลูกเกด
ให้​ความ​ชุ่มชื่น​แก่​ฉัน​ด้วย​ลูก​แอปเปิ้ล
ฉัน​ปรารถนา​จะ​ได้​ความ​รัก​มาก​ยิ่ง​ขึ้น
6แขน​ซ้าย​ของ​เขา​รอง​ใต้​ศีรษะ​ของ​ฉัน
และ​แขน​ขวา​ของ​เขา​โอบ​กอด​ฉัน​ไว้
7โอ บรรดา​ผู้​หญิง​ของ​เยรูซาเล็ม ขอ​ให้​พวก​เธอ​สาบาน
ต่อ​ละอง​ละมั่ง​หรือ​กวาง​ตัว​เมีย​ใน​ทุ่ง​ว่า
พวก​เธอ​จะ​ไม่​รบกวน​ความ​รัก​ของ​เรา
จน​กว่า​เรา​จะ​พอใจ
เจ้า​สาว​ชื่นชม​คน​รัก
8เสียง​ของ​คน​รัก​ของ​ฉัน
ดู​เถิด เขา​กำลัง​มา
กำลัง​กระโจน​บน​ภูเขา​ลูก​ใหญ่
เขา​กระโดด​บน​เนิน​เขา
9คน​รัก​ของ​ฉัน​เป็น​ดั่ง​ละอง​ละมั่ง​หรือ​กวาง​หนุ่ม
ดู​เถิด เขา​ยืน​อยู่​ที่​นอก​กำแพง​บ้าน
มอง​ผ่าน​หน้าต่าง
และ​จ้อง​ดู​ผ่าน​บาน​เกล็ด
10คน​รัก​ของ​ฉัน​พูด​กับ​ฉัน​ว่า
“ที่​รัก​ของ​ฉัน สาว​งาม​ของ​ฉัน​ลุก​ขึ้น​เถิด
มา​กับ​ฉัน​เถอะ
11ดูสิ ฤดู​หนาว​ผ่าน​พ้น​ไป​แล้ว
ฝน​ก็​ไม่​ตก​อีก​แล้ว
12ดอก​ไม้​ก็​ผุด​ขึ้น​จาก​พื้น​ดิน
ถึง​เวลา​ได้ยิน​เสียง​เพลง​แล้ว
และ​เสียง​ของ​นก​พิราบ​หาง​ขาว
กู่​ร้อง​ไป​ไกล​ทั่ว​แผ่นดิน​ของ​เรา
13ต้น​มะเดื่อ​เริ่ม​ผลิ​ดอก​ออก​ผล
และ​เถา​องุ่น​ออก​ดอก ส่ง​กลิ่น​หอม
ลุก​ขึ้น​เถิด ที่​รัก​ของ​ฉัน
สาว​งาม​ของ​ฉัน และ​มา​กับ​ฉัน
14โอ แม่​นก​พิราบ​ของ​ฉัน​เอ๋ย เธอ​หลบ​อยู่​ใน​ซอก​หิน
ซ่อน​ตัว​อยู่​ที่​ข้าง​ภูเขา
ให้​ฉัน​ดู​หน้า​เธอ
ให้​ฉัน​ได้ยิน​เสียง​ของ​เธอ
เพราะ​เสียง​ของ​เธอ​ไพเราะ​นัก
และ​ใบ​หน้า​ของ​เธอ​ก็​งดงาม
15มา​จับ​พวก​เจ้า​สุนัข​จิ้งจอก​ให้​เรา​กัน​เถอะ
สุนัข​จิ้งจอก​ตัว​จิ๋ว​พวก​นั้น
ที่​ทำให้​สวน​องุ่น​เสียหาย
เพราะ​ว่า​สวน​องุ่น​ของ​เรา​กำลัง​ผลิ​ดอก”

16คน​ที่​ฉัน​รัก​เป็น​ของ​ฉัน และ​ฉัน​ก็​เป็น​ของ​เขา
เขา​อิ่มเอิบ​อยู่​ใน​หมู่​ดอก​ไม้​ป่า
17กระทั่ง​เวลา​เย็น​ย่าง​เข้า​มา
และ​เงา​จาก​ดวง​อาทิตย์​ก็​หาย​ไป
ที่​รัก​ของ​ฉัน กลับ​มา​เถิด
เธอ​วิ่ง​อย่าง​ละอง​ละมั่ง
หรือ​กวาง​หนุ่ม​ที่​ภูเขา​เบเธอร์2:17 อาจ​จะ​หมาย​ถึง​ภูเขา​ที่​แยก​ออก​จาก​กัน